Valentino je pop-rok grupa iz Sarajeva. Melodični hitovi ih svrstavaju u jedne od najpopularnijih grupa osamdesetih godina u Jugoslavij
Grupu Valentino je 1982. godine osnovao gitarista Zijo Rizvanbegović, koji je i kompletan autor. Muzičare je prikupljao postepeno, dok je za pevačem tragao godinu dana, da bi se nakon oglasa u listu „Oslobođenje” grupi priključio pevač Suad Jakirlić Jaka. Originalnu postavu su činili basista Emir Čolaković, bubnjar Dubravko Smolčić i klavijaturista Igor Tajemnica.

Jeseni 1983. godine objavljuju svoj debi album „No.1”, sa hit singlom „Volim te još”, gde ženski vokal peva Amila Sulejmanović. Pored nje na albumu su gostovali Goran Bregović, Milić Vukašinović, zatim frontmen grupe Gino Banana Srđan Jevđević, kao i Mladen Pavičić Pava, koji će kasnije ostvariti veliki uspeh sa grupom Plavi orkestar. Prve nastupe su imali kao predgrupa Bijelom dugmetu po SR BiH, a u Beogradu su prvi put nastupali u Domu sindikata, otvarajući koncert Bajagi i instruktorima.

Pred drugi album „No.2” dolazi do promena u bendu, tu je novi klavijaturista Joško Gujinović, kao i dva člana grupe Bonton Baja, bubnjar Ademir Volić Kufi i multinstrumentalista Nikša Bratoš, koji će znatno obogatiti zvuk grupe Valentino. Sa albuma su se izdvojile „Bez tebe”, „Ponekad se sjetim da postojiš”, „U vrelini noći” kao i balada „Ne, ne boj se”. Prateće vokale su pevale duo Vrele usne, Lejla Trto i Amila Čengić, koje će sarađivati sa bendom i u kasnijim ostvarenjima.

1987. godine grupa snima treću ploču, za čiju se produkciju pobrinuo Nikša Bratoš. Kao i na ranijim ostvarenjima i ovaj album su pratili radijski hitovi, „Oka tvoja dva”, „Potonule lađe”, „Kada sam prvi put vidio tebe” i „Kad me više ne bude”. Ubrzo Suad Jakirlić odlazi u vojsku, a po povratku počinje raditi kao asistent na Mašinskom fakultetu u Sarajevu. Nikša Bratoš, iako prelazi u Crvenu jabuka, nastavlja saradnju sa Valentinom.

Osipanje grupe nije poremetilo dalje planove Zije Rizvanbegovića, koji će već sledeće godine snimiti novi album „No.4”. Mesto vokalnog soliste zauzeo je pevač Gogo Prusina, koji je malo pre toga snimio album „Zapisano u zvijezdama” sa grupom Ime ruže. Četvrti album nastavlja već dobro potvrđani koncept radijskih i tv hitova, pa do publike dolaze pesme „Samo sklopi okice”, „Idu ptice selice” i „Pile moje”. Na ploči se nalazi i zanimljiv instrumental „Saksofoni lete u nebo”, pesma koju je Zijo komponovao tokom boravka na Tajlandu, gde je tražio inspiraciju za snimanje albuma.

Video-spot za pesmu „Zima '90.” najaviće album „No.5 Ponekad noću dok spava grad”, prvi koji nosi naziv, a ne samo redni broj i izaćiće decembra 1989. godine. Sa grupom prvi put sarađuje producent Željko Brodarić Japa. Uz video-spot i naslovnu numeru, izdvojile su se još i „Pričaj mi o njoj” i „Srce dam”.

Grupa je nastupala na festivalu MESAM sa pesmom „Kada struje nestane” 1991. godine, ali je raspad zemlje obustavio rad grupe. Članovi benda su bili rasuti svuda po svetu, a Zijo Rizvanbegović je u Visokom komponovao baladu „Bila kuća u centru grada” i nakon toga odlazi iz zemlje.